ഇലമരച്ചില്ലയില്
June 19, 2010
പിന് തുടര്ച്ച
മനപൂര്വ്വമായിരുന്നു അത്.എന്റെ കൌമാരത്തിന് ചിലന്തിവലയില്തട്ടി നിന് സ്വപ്നങ്ങള് മരവിച്ചു പോയത്.വീണ്ടും കാറ്റു മാറി മാറി വീശി,പേമാരി,മിന്നല്,ഇടിനാദങ്ങള്എല്ലാം തകര്ത്താടി തിമിര്ത്തു കൊണ്ടേ-യിരുന്നു തുടര്ച്ചയില്.ഒടുവില് സൂര്യന്റെ പൊന്കിരണങ്ങള്ഊറ്റിയോരെന് യൌവനത്തിന് തീക്കാറ്റില്നീ തളര്ന്നു വീണതുംമനപ്പൂര്വ്വമായിരുന്നു.താരകള്, അമ്പിളിക്കല എല്ലാംഅടയാളങ്ങളായിരുന്നു,പ്രണയത്തിന്റെ.അറിയാമെങ്കിലും അതെല്ലാം പെറുക്കിയെടുത്തത്നിന്നെ നോവിക്കാന് വേണ്ടി മാത്രം.നോവുമ്പോള് പിടയുന്ന നിന് നീലമിഴികളും,വിറയാര്ന്നിടും ചെഞ്ചുണ്ടുകളും,എല്ലാമെനിക്കന്നു കളിപ്പന്തു കളിപോലെ,അല്ലെങ്കില് അതില് താഴെവെറുമൊരു കുട്ടിക്കളി പോല്...കദനം വിറ തീര്ത്ത പാഴ്മരത്തടിയെ-പ്പിളര്ന്ന നിന് കുതറിക്കരച്ചില്പുതു മഴയില് അലിയിച്ചതും,പിന്നെയാ പുതുമണ്ണിന് ഗന്ധതിലുന്മത്തനായതും,എല്ലാം മനപൂര്വ്വമായിരുന്നു.....
Subscribe to:
Posts (Atom)