ഉടഞ്ഞുപോയവര്‍

പറയാറില്ലേ ഞാനെപ്പോഴും

തെരുവുവിളക്കുകള്‍ എറിഞ്ഞുടയ്ക്കരുതെന്ന്‍ ?

കേള്‍ക്കാന്‍ താല്പര്യമില്ലാത്തതിനാല്‍

ഉന്നമില്ലാത്തവനെന്ന പരിഹാസത്താല്‍

നിങ്ങളെന്നെ എന്നും നിശബ്ദനാക്കി.

യുവത്വത്തിന്‍റെ തിളപ്പില്‍

ചെയ്തുകൂട്ടുന്നതെല്ലാം നിങ്ങള്‍തന്‍ ദൃഷ്ടിയില്‍

നിസ്സാരമാം തമാശകളായിരുന്നു.

പക്ഷെ അതങ്ങനെയല്ലെന്ന്

നാമെത്രവട്ടം കാണേണ്ടി വന്നു. !

ഒരിക്കല്‍

അറക്കലുത്സവം* കഴിഞ്ഞു മടങ്ങുമ്പോള്‍

ആല്‍ത്തറയ്ക്കു വെട്ടമേകിയ തെരുവ് വിളക്ക്

നിങ്ങളുടെ ഉന്നത്തില്‍ മൃതിയടഞ്ഞതിന്‍ പിറ്റേന്ന്

കാവിലെ സര്‍പ്പമെടുത്ത പാണന്‍ കേളന്റെ

നീലിച്ച ദേഹം കണ്ട് നിങ്ങള്‍ മാറിയോ ?

ഇല്ല ; മാറിയില്ല.

ഞൊടിയിടയില്‍ എന്തും മറക്കും പ്രായം... 

നിങ്ങളതും മറന്നു.

പ്രിയനായകന്‍റെ സിനിമ

പ്രതീക്ഷ തകര്‍ത്തപ്പോള്‍

നിങ്ങള്‍ വീണ്ടും പ്രതിഷേധിച്ചു;

കവലയില്‍ ഇരുള്‍മൂടിയ അന്നാണല്ലോ

നമ്മുടെ പ്രിയപ്പെട്ടവനെയവര്‍

വടിവാളിനാല്‍ തീര്‍ത്തുകളഞ്ഞത്.

പിന്നെയും പലപ്പോഴായ്‌

തെരുവ് വിളക്കുകള്‍ ഉടഞ്ഞു വീണുകൊണ്ടേയിരുന്നു.

അങ്ങു ദൂരെ ഉത്തരേന്ത്യന്‍ വീഥികളില്‍ പോലും

മനുഷ്യത്വത്തിന്റെ വിളക്കുകളണഞ്ഞപ്പോള്‍

എന്‍റെ മനസ്സു പിടഞ്ഞുപോയി.

നിലവിളികള്‍ ഇരുള്‍ പിളര്‍ന്നു വന്നലച്ചെന്റെ

നിദ്രകള്‍ അപഹരിച്ചനസ്യൂതം.

ഒടുക്കം എന്നില്‍ അസ്വസ്ഥതകളുടെ

തീ കോരിയിട്ട് ഒരു വാര്‍ത്തകൂടി..

നമ്മുടെ പതിവു കാഴ്ച്ചയായിരുന്നു 

പകലിന്‍റെ തീച്ചൂടേറ്റു തളര്‍ന്ന

നിരത്തുറങ്ങുമ്പോളതിന്നരികുപറ്റി

കൂനിപ്പിടിച്ചിരുന്ന കടത്തിണ്ണയിലെ

കീറത്തുണ്ടില്‍ അഭയം തേടുന്ന ; 

കൌമാരമാറും മുന്‍പേ അമ്മവേഷമേറ്റിയൊരാ

പാവം നാടോടി പെണ്ണ്.

തൊട്ടരികിലായ് വിരല്‍ നുണഞ്ഞമ്മ-

യോടൊട്ടിയൊരിളം പൈതല്‍ ,

മാവും മാമ്പൂവും പിന്നെ, പൂവും പൂമ്പാറ്റയു-

മെന്തെന്നറിയാത്തൊരാമ്പല്‍ മൊട്ട് ;

എന്‍ കുഞ്ഞാവതന്‍ പ്രായക്കാരി.

അന്നൊരുനാള്‍

ഒരിരുകാലിമൃഗമാ മൊട്ടിനെ

കടിച്ചു കുടഞ്ഞപ്പോളാരുമറിഞ്ഞില്ല...

എന്തെന്നാല്‍...

എന്നുമവള്‍ക്ക് വെളിച്ചത്തിന്‍

കരുതല്‍ നല്‍കിയ തെരുവുവിളക്ക്

അവളുടയും മുന്‍പേ

നിങ്ങളിലാരോ എറിഞ്ഞുടച്ചിരുന്നു.

 *അറക്കലുത്സവം = വടകരയിലും പരിസര പ്രദേശങ്ങളിലും അറിയപ്പെടുന്ന അറക്കല്‍ ക്ഷേത്രത്തിലെ പൂര മഹോത്സവം.ഇവിടുത്തെ വെടിക്കെട്ട് പ്രസിദ്ധമാണ്.

Picture courtesy:beingisgood.blogspot.com